Το τυρί, όπως κάθε «ζωντανός» οργανισμός, μπορεί να αναπτύξει μούχλα. Πώς όμως μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε;
Εδώ δεν μιλάμε για τα τυριά που ωριμάζουν με την προσθήκη μυκήτων, όπου η παρουσία τους είναι επιθυμητή, όπως το Blue Cheese ή το Brie και το Camembert. Αναφερόμαστε στα υπόλοιπα τυριά, στα οποία οι μύκητες, όχι μόνο αλλοιώνουν την εμφάνιση, και τη γεύση αλλά κάποιες φορές τα καθιστούν και ακατάλληλα για κατανάλωση. Συνήθως η μούχλα εμφανίζεται εξωτερικά (επειδή οι μύκητες χρειάζονται οξυγόνο για να αναπτυχθούν), εκτός αν το τυρί έχει ρωγμές, οπότε η μόλυνση περνάει και στο εσωτερικό του.
Το θέμα είναι τι κάνει κανείς όταν παρατηρήσει το απωθητικό, πρασινωπό, μαύρο, λευκό ή πορτοκαλί χρώμα και χνούδι στο τυρί; Πετάει ολόκληρο το κομμάτι, ακόμη κι αν είναι μεγάλο, επειδή μια γωνίτσα έχει μουχλιάσει; Όχι βέβαια! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαραμίσετε ένα θαυμάσιο κομμάτι τυρί, μόνο και μόνο επειδή ανακαλύψατε λίγη μούχλα. Αν απομακρύνετε σωστά το τμήμα που άρχισε να μουχλιάζει είναι ασφαλές να φάτε το υπόλοιπο.
Προσοχή, αυτό δεν ισχύει για τα τυριά που η σύνθεση τους είναι πιο μαλακή, όπως για παράδειγμα το cottage cheese ή το Κατίκι, καθώς αυτά είναι πιο δύσκολο να καθαριστούν. Αν όμως το τυρί είναι ημίσκληρο ή σκληρό, μπορείτε να αφαιρέσετε το μουχλιασμένο τμήμα και, για μεγαλύτερη ασφάλεια, άλλο ένα εκατοστό γύρω από αυτό.
Το μυστικό είναι ένα: όταν κόβετε μουχλιασμένο τυρί να προσέχετε να κόβετε γύρω από τη μούχλα, έτσι ώστε η λάμα του μαχαιριού να μην την αγγίξει, γιατί αλλιώς θα μεταφερθεί και θα επιμολύνει και το «καλό» κομμάτι.
Με προσοχή λοιπόν αφαιρούμε το μουχλιασμένο και απολαμβάνουμε το υπόλοιπο! Αν βέβαια υποθέσουμε ότι προλαβαίνει ένα τυρί να πιάσει μούχλα στο σπιτικό ενός τυρολάτρη… 🙂
